فراموشی...

یه جا نوشته بود:

«فراموش کردن کسی که دوسش داری مثل حل شدن قندی میمونه که تو چای انداختی...

درسته که اون قند حل میشه و دیده نمیشه ولی برای همیشه مزه ی اون چای رو عوض کرده..»

و این درست ترین تعریفی بود که راجب فراموشی شنیده بودم...